To podejście projektowe, które uwzględnia różnorodność użytkowników. Niezależnie od wieku, sprawności, wzrostu, doświadczenia, kultury czy warunków użytkowania. To tworzenie produktów, które z założenia są dostępne i zrozumiałe dla jak najszerszej grupy ludzi.

Dla produktów fizycznych stosuje się m.in.:

- ISO 21542 – dostępność środowiska zbudowanego (np. wysokości, przestrzenie manewrowe).
- EN 17210 – europejski standard projektowania uniwersalnego.
- Rozporządzenia krajowe, np. przepisy budowlane, normy PKN, regulacje przetargowe.
- W sferze cyfrowej: WCAG 2.2, jeśli produkt ma komponenty elektroniczne (np. ekran, panel).

Nie zawsze. Np. jeśli uwzględnisz inkluzywność od początku (w fazie koncepcji lub prototypu), koszt różni się marginalnie. Niestety, najwięcej kosztuje ignorowanie – czyli późniejsze poprawki, reklamacje, grzywny, kary lub utraceni klienci. Design inkluzywny często zmniejsza koszty wsparcia, zwiększa konwersję i poprawia doświadczenie użytkownika.

Najbardziej podatne branże to: • Medtech i healthcare (urządzenia, meble, akcesoria do opieki) • Retail i FMCG (opakowania, ekspozytory, automaty) • Produkty dziecięce i rodzinne (foteliki, meble, akcesoria dla rodziców) • Publiczne i komercyjne przestrzenie (infrastruktura, stojaki, toalety, rampy) • AGD i elektronika (interfejsy użytkownika, pokrętła, ekrany, obsługa jedną ręką) Generalnie: każda branża, która tworzy produkty używane w różnorodnych warunkach przez różnorodne osoby.